Onlangs schreef ik een mail naar ouders met tips over hoe je op een constructrieve manier kunt communiceren met een hoog gevoelig kind. Elke casus krijgt van mij de volledige aandacht, dus een standaard mail heb ik niet in mijn systeem zitten. En dat is maar goed ook, want toen ik de mail even aan het nalezen was, zag ik daar een briljante zin staan. Althans voor mij klonk het als muziek in de oren. Het raakte precies de zere plek waarom het in dit voorbeeld ‘elke keer mis ging’. En het mooiste is, de uitspraak was van het kindje in kwestie zelf. ‘Als je boos bent hoor ik niet wat jij zegt”, had ze tegen haar vader gezegd. Waarop haar vader antwoordde: “Dan moet je maar beter luisteren! Ik denk dat jij heel goed weet wat ik heb gezegd!”. Ze vertelde mij dat ze dat echt niet meer wist omdat ze niet goed kon horen als papa boos werd.
In dit specifieke geval, en ik denk dat er veel situaties als deze zijn, spreekt en handelt de ouder vanuit zijn of haar emotie. Dit doe je als ouder meestal uit ergernis en onmacht. Er gebeurt iets en de situatie gaat niet zoals jij wilt dat het gaat, je hebt de controle niet meer. Vervolgens schiet je als ouder in je ‘overlevingssysteem’, want de controle verliezen is voor veel mensen een nare gewaarwording. Afhankelijk van de strategie die in jouw systeem zit word je boos, ga je de situatie negeren, goed praten of ontwijken. Dit meisje heeft te maken met een vader die graag de controle houdt in het gezin. Als er dingen gebeuren die hij niet wilt en waar niet direct naar geluisterd wordt, dan wordt zijn overlevingsmechanisme ingeschakeld: hij wordt boos en gaat schreeuwen. Zij reageerde met nog meer verzet en ging even hard mee schreeuwen. Hierop volgde meestal een straf; naar haar kamertje en afkoelen. En de volgende dag gebeurde het weer opnieuw……..
Het gedrag van het kind triggerde iets in vader. Het is de kunst om hiervan bewust te zijn, te voelen wat er gebeurt om vervolgens weer de leiding te nemen. Als je in de emotie blijft hangen en dit gaat projecteren dan ben je de verbinding met jezelf én met de mensen om je heen kwijt! En dat is wat jouw kind laat zien. Een kind wil communiceren met jou als ouder, in jouw eigen kracht. Als jij de controle verliest over jouw eigen emoties en gedrag, voelt dat voor het kind erg onveilig. En zo schep je bij je eigen kinderen ook overlevingsstrategieën. Probeer dat voor te zijn door op je eigen gedrag te reflecteren en dingen op een rustig moment bespreekbaar te maken, zonder oordeel en verwachtingen. Laat jouw gedrag een voorbeeld zijn voor jouw kinderen. Je zet ze hiermee in hun eigen kracht!
Gelukkig wilden beide ouders deze vicieuze cirkel doorbreken maar ze wisten niet hoe. Ze stonden open om te reflecteren op hun eigen gedrag. In twee sessies hebben we gewerkt aan de communicatie in het gezin en de ouders hebben hun wensen en behoeften naar elkaar uit kunnen spreken. De moeder is nog een paar keer extra gekomen. Het meisje is maar twee keer geweest. Haar boodschap was duidelijk.
